Η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σύντροφος του Οδυσσέα Ελύτη µιλάει για τον νοµπελίστα ποιητή.
«Τυπική ηµέρα δεν υπήρχε. Αναζητούσε τη συνέχεια ενός στίχου για
πολύ καιρό, µπορεί για δεκαετίες ολόκληρες – δεν ήταν από τους ποιητές
που ολοκλήρωναν ένα ποίηµα µέσα σε ένα εύλογο διάστηµα µιας ηµέρας ή
µιας εβδοµάδας. Υπήρχαν περίοδοι που δούλευε παράλληλα κείµενα ή
συλλογές. Οταν έγραφε, σταµατούσε να διαβάζει και να ζωγραφίζει και
αφοσιωνόταν σε αυτό που δούλευε. ∆εν του άρεσε ένα κείµενο που ο ίδιος
θεωρούσε ανολοκλήρωτο να παραµένει. Είχε την τόλµη και κατέστρεφε
έργα ηµιτελή, εικαστικά, τα πάντα. Με την κυκλοφορία µας ποιητικής
συλλογής απαλλασσόταν από χειρόγραφα και δακτυλόγραφα που σχετίζονταν
µε αυτήν, παρέχοντας στον εαυτό του την ελευθερία να δει καθαρά το
επόµενο βήµα. Σαφώς έγραφε πολύ περισσότερο το βράδυ παρά το πρωί. Οσο
και αν στην ποίησή του ένας ουσιαστικός φυσικός και µεταφυσικός άξονας
είναι το φως, στη δουλειά του προτιµούσε την ησυχία της νύχτας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου