Αναφορά στη χλωρίδα του Ολύμπου.

Έκθεση έργων της Λένας Μπλάτζα στη γκαλερί μάτι

"Μετρώντας την καθημερινότητα με ανακυκλωμένες δομές"

Ο χρόνος

Η καθημερινότητα

Η ανακύκλωση

και τέλος

Η δομή

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια και η δικτυακή παγκοσμιοποίηση μετασχηματίζει την αισθητική καθημερινή αντίληψη.  Μια σημερινή καταγραφή του πειράματος του Bauhaus, μονολότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πολλές σχολές που θα «μεταφέρουν» την αισθητική των τεχνών σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να ανακαλύψουμε ότι το περίβλημα από μια σοκολάτα, το χρυσοχάρτονο της μαστίχας, τα φυλλάδια οδηγιών από ξεναγήσεις και από μουσεία, τα διαφημιστικά τουριστικών γραφείων και πολλά άλλα, μετά τη χρήση δεν είναι για πέταγμα, αλλά μπορούν να διατηρήσουν την ομορφιά τους και την αισθητική τους πρόκληση χωρίς πλέον να «φιλοξενούν» ή να παραπέμπουν στο περιεχόμενο.

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να αντιληφθούμε ότι μπορεί το «άχρηστο» προϊόν να αποτελέσει τη βάση ενός αισθητικού αποτελέσματος.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να ομορφύνουμε τη ζωή μας με τα απλά πράγματα που μας κατακλύζουν και να μπορέσουμε να τα μετασχηματίσουμε με τη φαντασία και το μεράκι που διαθέτει ο καθένας μας.

Αυτό που πάντα μετράει σε ένα έργο, είτε είναι καθημερινής χρήσης ή έργο τέχνης, είναι ο χρόνος που δαπανήθηκε να κατασκευαστεί, και αυτό γιατί μετασχηματίζει, ο χρόνος που δαπανιέται, τη διάθεση σε πνευματικότητα στο κατασκευασμένο έργο.

Τέλος, ένα «τέλος» και όχι το μοναδικό, αυτό που ο Κλεε έλεγε: Ό,τι είναι επαναλαμβανόμενο, είναι δομικό.

Αλλιώς,

Η πεποίθηση

Η εργασία

Η συνείδηση

ότι αυτό που κάνουμε είναι πράγματι αληθές, κρύβει την αξία και την ομορφιά ενός έργου.