Η γιορτή της πόλης, αρχίζει!

Tο πρόγραμμα των Αικατερινείων 2011
http://imerisiatispierias.blogspot.com/2011/10/blog-post_5858.html

Αικατερίνεια 2011-έναρξη εκδηλώσεων

ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «Η ΠΙΕΡΙΑ ΤΩΝ ΧΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ»

Μήνας του Πολιτισμού για την Κατερίνη ο Νοέμβριος, ο μήνας που γιορτάζει η πόλη και αναδεικνύει την πολιτιστική της ταυτότητα, μέσω των εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος Κατερίνης για 5η συνεχόμενη χρονιά. Τα φετινά Αικατερίνεια ξεκινούν την Κυριακή 30 Οκτωβρίου με τα εγκαίνια της έκθεσης από την προσωπική συλλογή του Γιάννη Μεγαλόπουλου «Η Πιερία των Χαρτών και της Μνήμης».

Η έκθεση θα εγκαινιασθεί στις 7.30 και θα διαρκέσει έως τις 27 Νοεμβρίου και ήδη έχουν εκδηλώσει 3.500 μαθητές ενδιαφέρον να την επισκεφθούν.

Από τους “Παυσανίες” και την πλατεία Κλαυθμώνος (του 1880) στην… Εφεδρεία (του 2011)

Προστέθηκε από 24grammata

24grammata.com/ ιστορίες της Αθήνας

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Να ‘μαστε πάλι εδώ!!!

Έτοιμοι να ξαναζήσουμε τους “Παυσανίες” και την πλατεία (ή τον κήπο) του Κλαυθμώνος. Και ενώ μέχρι τώρα οι ιστορίες σαν και την παρακάτω ενδιέφεραν μόνο όσους ασχολούνται με τα “περίεργα” της ιστορίας, τώρα ξαναμπαίνουν βίαια στη ζωή μας, σαν το κλάμα του παιδιού που ξυπνά, έντρομο, από τους εφιάλτες του, για να μας υπενθυμίσουν για άλλη μια φορά ότι τίποτα, δυστυχώς, δε μαθαίνουμε από την Ιστορία. “Παυσανίες” ονομάζονταν στα τέλη του 1800, μάλλον ειρωνικά, όλοι όσοι απολύονταν (παύονταν > παύση > Παυσανίας) από τη Δημόσια εργασία τους, κάθε φορά που άλλαζε η Κυβέρνηση (η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων καθιερώθηκε με το σύνταγμα του 1911, άρθρο 102 ). Οι “Παυσανίες”, λοιπόν, έβγαιναν από το υπουργείο των Οικονομικών, που βρισκόταν στην πλατεία 25ης Μαρτίου (αργότερα θα ονομαστεί πλατεία Κλαυθμώνος < κλαυθμός: κλάμα), στεναχωρημένοι, συγκινημένοι και κάποιοι απ αυτούς έκλαιγαν, κρατώντας τον τελευταίο τους μισθό. Μάλλον δεν ήταν στις συνήθειες της εποχής να φασκελώνουν το κτήριο του υπουργείου ή τους κυβερνώντες που τους είχαν υποχρεώσει να υπογράψουν την απόλυση τους και να τακτοποιήσουν τις οικονομικές εκρεμμότητες στο ταμείο του υπουργείου των Οικονομικών. Το κτήριο του Υπουργείου των οικονομικών που βρισκόταν επί της πλατείας Κλαυθμώνος κατεδαφίστηκε το 1939. Η πλατεία, αρχικά, ονομαζόταν “Κήπος του Νομισματοκοπείου”, γιατί εκεί, μέχρι το 1862, βρισκόταν το κτήριο του Εθνικού Νομισματοκοπείου. Παλαιότερα ονομαζόταν “πλατεία Αισχύλου”, ενώ σήμερα, από το 1989, ονομάζεται, επίσημα , «Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης».

Το 1885 μετονομάστηκε ανεπίσημα “κήπος του Κλαυθμώνος” – “πλατεία Κλαυθμώνος”. Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δόθηκε, γύρω στα 1878, από το Δημήτριο Καμπούρογλου σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878, αναφέρει σχετικά : «Κατά το έτος 1878 έτυχε να καθήσω στο καφενεδάκι του κήπου του Υπουργείου Οικονομικών, το γνωστόν ως καφενείον του κυρ Παντελή, επιστάτου άλλοτε του γυμνάσιου στο Βαρβάκειον. Κείνη την ημέρα λοιπόν είδα κάποια εξαιρετική κίνηση, από Παυσανίας (Παυσανίες: αυτοί που παύονται από την εργασία τους) και Θεσιθήρας που είχαν αποτυπωμένων στην μορφή τους, άλλοι οδύνη, άλλοι άνοιαν και άλλοι αμοιβαίαν ελπίδα. Εσκέφθηκα τότε να περιγράψω ό,τι είδα και εδημόσιευσα στο περιοδικό «Εστία» ένα σατιρικό σημείωμα με την επιγραφήν: «Ο κήπος του Κλαυθμώνος», χωρίς να φανταστώ, πως άθελά μου έγινα και νονός του κήπου αυτού». (Καθημερινή, 15.2.1998).

Οι διαφορές ανάμεσα στο τότε και το σήμερα: α) Οι Παυσανίες ονομάζονται, πλέον, έφεδροι. β) Τα φασκελα έδωσαν τη θέση τους στα κλάματα

και η ανατριχιαστική ομοιότητα: ο κοινωνικός κανιβαλισμός του τότε και του σήμερα (στις λέξεις “Παυσανίας” και “Κλαυθμώνος” και “Θεσιθήρας” (του Καμπούρογλου) δε διακρίνεις κοινωνική αλληλεγγύη και ανθρώπινη κατανόηση, αλλά μάλλον ειρωνεία και χαιρεκακία, όπως, δηλαδή, αντιμετωπίζονται και σήμερα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι…)

…τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά…

Στη φωτογραφία: το άγαλμα της Εθνικής συμφιλίωσης στην πλατεία Κλαυθμώνος (ανάμεσα στην Ομόνοια και το Σύνταγμα, επί της οδού Σταδίου)

Φρίντγιοφ Νάνσεν - Ένας νορβηγός ήρωας σε μια ελληνική τραγωδία;

Αναδημοσιεύουμε από τη διεύθυνση

http://b-mati.blogspot.com/2011/10/blog-post_11.html

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ματι» το βιβλίο της νορβηγίδας συγγραφέας

Berit Tolleshaug

Φρίντγιοφ Νάνσεν

Ένας νορβηγός ήρωας σε μια ελληνική τραγωδία;

Η Μικρασιατική εκστρατεία, Η Μικρασιατική καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάνης, η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών και κύρια ο ξεριζωμός 1.500.000 Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη χάραξαν και καθόρισαν το μέλλον και την ανάπτυξη του νέου Ελληνικού κράτους.

Το θέμα το διαπραγματεύτηκαν και το διαπραγματεύουν πολλοί έλληνες επιστήμονες (όπως εξάλλου αναφέρει και η συγγραφέας), αλλά η μελέτη της ιστορικού κας Berit Tolleshaug συμπληρώνει, αναδεικνύει, παρουσιάζει και ανοίγει δρόμο στην προσέγγιση ενός τόσο ουσιαστικού θέματος όπως η Συνθήκη της Λωζάνης και η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών [Ελλήνων –Οθωμανών(Τούρκων)] και μάλιστα με κορμό, πάνω στον οποίο στηρίζει και κατασκευάζει πολύ προσεκτικά την επιστημονική της άποψη, τον νορβηγό ήρωα Φρίντγιοφ Νάνσεν.

Ο Φρίντγιοφ Νάνσεν με το πλοίο Φραμ συνέβαλε αποφασιστικά στην εξερεύνηση των πόλων, ταυτίστηκε με το νεοσύστατο νορβηγικό κράτος, και ως διεθνής, ανεξάρτητη, ανθρωπιστική προσωπικότητα(ύπατος αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών) αγωνίστηκε και για την επιβίωση των εξαθλιωμένων για διάφορους λόγους λαών (του ρώσικου μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, του αρμενικού μετά τη γενοκτονία από τους Τούρκους, του ελληνικού προσφυγικού πληθυσμού μετά την αναγκαστική ανταλλαγή) και τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων και των αξιών των ιδρυτικών λαών της Κοινωνίας των Εθνών ώστε ο ανθρωπισμός να πρέπει να είναι κυρίαρχη και πρώτη επιλογή τους.

Το βιβλίο αποτελείται από τρία θεματικά κεφάλαια εκτός από την εισαγωγή και το συμπέρασμα.

Το κεφάλαιο I, Ο ήρωας, δίνει μια γενική παρουσίαση και διαπραγμάτευση του Φρίντγιοφ Νάνσεν ως πρωταγωνιστή, με έμφαση στις μεθόδους και τις προσεγγίσεις του. Η ανάλυση επικεντρώνεται γύρω από το πολιτικό και ανθρωπιστικό του έργο σε συσχέτιση με την Κοινωνία των Εθνών. Καθώς η θέση του Νάνσεν στην Κοινωνία των Εθνών προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φήμη του ως πολικού εξερευνητή, παρατίθεται στην αρχή του κεφαλαίου μια περίληψη της ζωής του και της δράσης του.

Ο Φρίντγιοφ Νάνσεν εισήλθε στην ελληνική τραγωδία εν έτει 1922 με την ιδιότητα του ΄Υπατου Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών για τους έλληνες πρόσφυγες. Για να εξεταστεί ο ρόλος του στη διαμόρφωση μιας λύσης στη σύγκρουση, είναι, εντούτοις, αναγκαίο να υπεισέλθει κανείς στις διάφορες προϋποθέσεις και τις αιτίες που αποτέλεσαν τη βάση για τα γεγονότα του 1922.

Το κεφάλαιο II, Η τραγωδία, έχει ως αφετηρία τις περιφερειακές προϋποθέσεις που αποτέλεσαν τη βάση της απόφασης για μια υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Σε μια ανασκόπηση των άμεσων και των βαθύτερων αιτίων που προκάλεσαν την απόφαση, καταγράφονται στο παρόν κεφάλαιο οι πολιτικές και ιδεολογικές δομές που έθεσαν περιορισμούς στις δραστηριότητες του Νάνσεν ως ΄Υπατου Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών για τους έλληνες πρόσφυγες.

Το κεφάλαιο III, Κάθαρσις, συνδέει τον ήρωα από το κεφάλαιο I με την τραγωδία από το κεφάλαιο II και αναλύει το έργο του Νάνσεν ως ΄Υπατου Αρμοστή για τους έλληνες πρόσφυγες. Το πρώτο μέρος του κεφαλαίου διαπραγματεύεται το Νάνσεν ως ανθρωπιστή πρωταγωνιστή· το δεύτερο μέρος, την αξία του ως πολιτικού παράγοντα με ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία του στη διαδικασία που οδήγησε στη συμφωνία ανταλλαγής. Δίνεται έμφαση στην θεώρηση του πρωταγωνιστή Νάνσεν σε σχέση με διαρθρωτικούς περιορισμούς όπως ο επιθετικός εθνικισμός και η πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων. Το κεφάλαιο περιέχει επίσης μια παρέκβαση, όπου χύνεται φως στα κριτήρια και τις συνέπειες του σχεδίου της ανταλλαγής. Το συμπέρασμα παρέχει μια ανακεφαλαίωση της μελέτης.

Το βιβλίο συμπληρώνουν οι φωτογραφίες αρχείου για το Φρίντγιοφ Νάνσεν, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το Γιασέρ Κεμάλ, των προσφύγων κ.λπ